Bij een hernia moet je lopen
Op een zonnige morgen liep er een jongen op straat, hij zag dat er een meisje met stevige pas doorliep, en vroeg zich toch wel af of ze haast had, maar dacht er verder niet over na. Een paar dagen later zag hij dat meisje weer lopen en vroeg zich toch af waar ze steeds naartoe ging. Hij besloot toch om haar een beetje in de gaten te houden, omdat hij haar toch wel knap vond. De hele week zag hij haar langs lopen en besloot toch om eens te gaan vragen wat er nou precies was. Toen hij de moed had verzamelt besloot hij toch om op haar af te stappen en te vragen wat er was, ze vertelde hem dat ze last van haar rug had, omdat ze een hernia heeft en dus veel moest lopen van de dokter. De jongen had medelijden met haar en vond het sneu, en bood aan om een stukje mee te lopen. Samen liepen ze door het bos en bleven maar praten over van alles en nog wat. Die morgen dat het meisje weer ging lopen voor haar hernia zag ze een jongen die steeds naar haar keek, ze zag hem wel zitten dus lachte een beetje en liep weer door, na een paar dagen kwam die jongen naar haar toe en vroeg wat er was, nadat ze het had uitgelegd bood hij aan mee te lopen ze was dolgelukkig. Ze liepen dus samen in dat bos over van alles te praten, hij vroeg dingen over haar leven, en over haar ouders en school, ze vertelde alles wat ze hem maar wou vertellen, en andersom ook. Nadat ze samen terug liepen, vroeg hij aan haar hoe laat ze morgen weer ging lopen, daarna liep ze verder naar huis er verder niets van verwachtend. Die dag erna liep ze inderdaad om die tijd naar buiten en liep ze weer langs het huis van die jongen, ze zag hem niet dus liep teleurgesteld door, na een paar seconde hoorde ze iemand roepen, het was die jongen, hij riep of ze wou wachten dus dat deed ze. Samen liepen ze weer door het bos en dat was het begin van iets moois dankzij haar hernia.