3D films
Sinds de grote release van Avatar, maken 3D films niet langer alleen deel uit van het science fiction koninkrijk. Maar voor diegenen onder ons, die nog steeds geen idee hebben hoe het werkt wordt het tijd om onze wetenschappelijke hoeden op te zetten en recht in de drie dimensionale wereld te duiken.
3D films zijn essentieel gezien een truc op je hersenen, en ze profiteren hier van je stereoscopische visie. Onze linker en rechter ogen zien verschillende perspectieven van een zelfde object en deze twee beelden worden vervolgens door de hersenen geïnterpreteerd als het drie dimensionale object wat we zien – dit effect is de stereoscopische visie. Om een gelijkwaardig effect te creëren, bootsen 3D films onze ogen na, aangezien ze worden gefilmd met twee camera’s, wat een verschillend perspectief oplevert. In de bioscoop worden vervolgens twee rollen film geprojecteerd op het scherm, wat een vreemd effect geeft met het blote oog en een 3D effect als je zo’n speciale trendy bril draagt.
Maar de andere, belangrijkere truc die 3D films uithalen komt door het gebruik gepolariseerd licht. Dit is wat de films hun 3D effect geeft. De films worden geprojecteerd door gepolariseerde filters, wat betekend dat alleen licht wat op een bepaalde manier vibreert door de filter komt. Beelden die bestemd zijn voor je rechter oog vibreren verticaal, terwijl de beelden voor je linkeroog dat horizontaal doen. De 3D brillen ( het is nog even wachten op goede 3D contactlenzen) filteren de beelden dan nog een keer, zodat ze de ogen laten denken dat ze twee verschillende beelden zien, net zoals bij de stereoscopische visie – wat dus het 3D effect creëert.